TALENTEN
Qiaochu Guo bevraagt de gevestigde systemen en de conventionele structuren binnen de maatschappij en hoe deze invloed hebben op de modificatie en discipline van het lichaam. Deze interactie met het lichaam fungeert als een portaal dat Qiaochu leidt naar het ontdekken van de autonome mogelijkheden van hackend, verstorend gedrag en herstel als strategie.
De werken van Qiaochu zijn geïnspireerd door het onverenigbare gevoel van: vervreemding, verlating, vermoeidheid en ziekte, wat hen gebruikt als een opstandig gebaar. Ook ziet Qiaochu deze inspiratie als een metafoor die de overheersende normatieve denkwijzen uitdaagt. Qiaochu Guo is geboren in Jingmen, China.
Berendine Venemans was vroeger professioneel game designer, nu performance kunstenaar, dichter en videomaker. Als kunstenaar houdt ze zich bezig met het onbenoembare en oncontroleerbare in het leven. Daarbij onderzoekt Berendine de rol van intuïtie en gelooft ze in de kracht van het verenigen hiervan met lichaam, geest en cognitie. Het pad dat zij hierbij volgt en de ervaringen die ze opdoet deelt ze in haar werk. Het werk van Berendine nodigt uit om beleefd te worden vanuit het gevoel, met als wens om vanuit de onderbuik van de kunstenaar te spreken en zo het onbenoembare ervaarbaar te maken.
Niels Roest benadert zijn kunstenaarschap vanuit een fotografisch standpunt. Autobiografische leidraden worden verbonden met meer performatief onderzoek. Niels’ praktijk legt de focus op het bewust ronddwalen door het existentiële en fysieke landschap, dat een dialoog opent tussen interpretatie en perceptie. Het onderzoeken van de spanningen en contradicties hiertussen fungeert als het raamwerk van zijn kunst en vormt de condities die van invloed zijn tijdens het maakproces. Door te streven naar duidelijkheid over representatie in het beeld, voornamelijk middels verschillende documentatietechnieken, probeert Niels zo veel mogelijk eer te doen aan het begrijpen van zijn positie als kunstenaar bij het vormen van narratieven en vastleggen van deze subjectieve realiteit.
Froukje de Boer gebruikt gesloten systemen om haar omgeving beter te begrijpen en bouwt haar eigen geïsoleerde ruimtes om hier los van te staan. Als visueel kunstenaar maakt Froukje leefomgevingen voor objecten. Op basis van verschillende systemen wordt een structuur aangelegd waarin een veilige omgeving voor materiaal kan ontstaan. Elk leefgebied functioneert als een ruimte waarin het materiaal onafhankelijk is en niet gebruikt kan worden door elementen van buitenaf. Hierover zegt de kunstenaar: “Mijn werk gaat niet om het delen van een belevenis, het draait om het beschermen van een ervaring”
Froukje de Boer heeft haar Bachelor in Fine Arts afgerond in 2019 (Institute of Arts Maastricht) en haar Master Visual Arts and Post-Contemporary Practice behaald in 2022 (MIVC, St.Joost Den Bosch).
Jesse Fischer houdt zich bezig met het vertalen van persoonlijke en maatschappelijke invloeden naar figuratieve schilderijen en tekeningen. Door zo veel mogelijk bezig te zijn met het verzamelen en registreren van dingen die hem fascineren, probeert Jesse continu als verbeelder in de wereld te staan. Deze fascinatie kan komen vanuit verhalen uit de klassieke oudheid, Mesopotamische mythologie, maar ook uit de tarot-beeldtaal en legendes uit de Voodoocultuur van New Orleans. De duale aard van de karakters uit deze verhalen intrigeren Jesse. Niemand is inherent goed- of kwaadwillend. Het morele kompas is, net zoals bij echte mensen onderhevig aan angsten, jaloezie, hebzucht en seksuele lusten. Iets dat het volgens de kunstenaar makkelijker maakt om zich te verhouden tot deze verhalen. Volgens Fischer is het belangrijk om uiting te geven aan de krochten van de eigen geest. Anders zal een mens het kwade in de buitenwereld opzoeken en dit projecteren op anderen.
Isamo Thissen ziet het landschap als een archief van de menselijke activiteit. De grond onder onze voeten is altijd getuige van alles wat zich hier op afspeelt en zien we de afdruk van ons bestaan. De afdruk van de sporen die wij als mensen (in)direct in het landschap achterlaten vormt zowel de aanleiding voor het werk van Isamo alsook het fundament. Vanuit deze kerngedachte onderzoekt Isamo zowel de weerloze schoonheid van de natuur met datgene wat daarin leeft en vergaat, als de strakke lijnen en vreemde patronen die verschijnen uit de herstructurering van het landschap.
NL 
EN