Ontmoet Isamo Thissen
Isamo Thissen is in 2021 afgestudeerd aan St. Joost School of Art & Design in ’s-Hertogenbosch aan de afdeling beeldende kunst waar zij ook woont en werkt. Isamo neemt deel aan de derde editie van Inversie die start in maart en duurt tot en met december 2023.
Hoe zou je je kunstpraktijk willen omschrijven?
Ik maak voornamelijk 2-dimensionale werken van textiel. Mijn onderwerp gaat over het landschap dat door de mens is gevormd. Via satellietbeelden is te zien hoe land en natuur is veranderd door menselijk ingrijpen en dat beeld vertaal ik naar mijn werken.
Was er een speciaal moment of iemand die je inspireerde om kunstenaar te worden?
Ik heb eerst gestudeerd voor verpleegkundige, dat duurde maar een half jaar want ik had moeite met het werken in een groot systeem. In loondienst werk je in de energie van iemand anders en dat wilde ik niet. Voor mijn ouders was het wel een shock dat ik naar de academie ging, die zagen me toch liever iets doen wat meer zekerheid bood. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik herinner me dat toen ik een jaar of zes was en ik met mijn oma in de tuin stond en tegen haar zei dat als ze later tussen de sterren vliegt, ik naar haar zou roepen dat ik kunstenaar ben geworden. Ik had nog geen besef wat dat betekende, en op de middelbare school dacht ik dat het belangrijk was om iets praktisch te doen. Toch heb ik wel voordat ik de studie verpleegkunde begon een vooropleiding gedaan bij Artez in Arnhem. Pas later toen ik naar de open dag van St. Joost ging koos ik alsnog voor de kunst omdat dat als thuiskomen voelde. De mensen daar helpen elkaar en zijn niet competitief. Je kan alleen maar voelen wat er bij je past.
Wat zijn je verwachtingen bij Inversie en wat is de belangrijkste reden om hieraan mee te doen?
Ik heb me aangemeld omdat ik het miste om betrokken te zijn bij een groep kunstenaars die in dezelfde fase zit als ik. Bijna iedereen in Den Bosch met wie ik afstudeerde is met de kunst gestopt. Ik wil juist samen dingen doen, in die zin is de eerste werkperiode al geslaagd, we werkten als een klein collectief. Zo heb je meer sociale context waarin je meer uit jezelf moet halen. Ik heb Inversie een tijdje gevolgd en het zag er voor mij heel goed en fijn uit, een veilige omgeving. Ook het persoonlijke mentorschap maakt dat je minder hoeft te zwemmen. Het is voor mij ook het goede moment, in het eerste jaar na je afstuderen moet je nog veel uitzoeken en nu is het een goede kans om mijn ontwikkeldoelen waar te maken.
Wat is voor jou onderdeel van het kunstenaarsvak waar je helemaal geen zin in hebt of zelfs liever niet wil doen?
Het ergste vind ik aanvragen en motivaties schrijven. Het kost veel tijd en het is altijd onzeker of het resultaat geeft. Deadlines zijn ook heel stressvol. Maar als het lukt geeft het wel veel voldoening en mogelijkheden. Teksten zoals een artist statement, ik kan dat eindeloos finetunen. Misschien nog wel erger is het verplicht voelen om belangrijke mensen te spreken, en dan bedoel ik een gesprek aan te knopen terwijl die persoon allang weet waar je voor komt.
Als je mag kiezen en nergens rekening mee hoeft te houden. Waar kunnen we je dan aantreffen?
In mijn atelier om te werken. Ik ben een echte maker en kan ook heel goed alleen zijn al houd ook van plezier en sociale context zoals bij Inversie. Maar als ik een tijdje geen expositie heb gedaan, dan kijk ik daar ook naar uit om weer mijn werk te laten zien en een tentoonstelling op te bouwen.
De afgelopen weken waren voor jou heel druk, je hebt een werk gemaakt in opdracht voor het Stedelijk Museum Breda en bijna tegelijkertijd een werkperiode in de StadsGalerij te Breda met alle kunstenaars van Inversie. Hoe was dat, en hoe is dat allemaal gelukt?
Ik ben blij met hoe alles is uitgepakt tijdens de werkperiode gezien de korte tijd die er was. En ik had het geluk dat ik het Stedelijk Museum Breda en de StadsGalerij heel dicht bij elkaar liggen, ik kon het zo makkelijk combineren om op beide plekken aanwezig te zijn. De werkperiode zelf gaf me veel energie, al kwam ik in de laatste week in tijdnood, en heb ik in mijn eigen atelier gewerkt om de reistijd te besparen. We hadden ons voor de werkperiode ook een opdracht gegeven om ieder een eigen minigolfbaan te maken, en daar heb ik lang over zitten tobben hoe ik dat kon doen. De baan moest een verbinding hebben met mijn werk, maar ik wilde een keer niet met textiel werken. Hoewel ik het heel verhelderend vond dat anderen soms in enkele uren doelmatig met simpele middelen iets goeds kunnen wegzetten, werkte dat voor mij niet zo. Ik heb een knikkerlabyrint van hout gemaakt, waarin je het bovenaanzicht van een golfbaan kunt herkennen.
Waar ben je op dit moment mee bezig?
Ik kijk ernaar uit om weer te gaan borduren. Ik heb de laatste tijd op de naaimachine quilts gemaakt dus het is maanden geleden dat ik weer geborduurd heb. Ik begin met de werken die nog niet af zijn om van daaruit weer door te gaan. Een soort lijntje waardoor er weer andere manieren van werken kunnen ontstaan en zo uit te komen bij mijn doel om meer in de ruimte te gaan werken.
Wat zijn je plannen voor de verre of iets minder verre toekomst?
Mijn plannen zijn om mezelf op de kaart te zetten en een eigen inkomen met mijn werk te genereren. Ik heb niet een specifiek einddoel. Wat ik wel ga doen volgend jaar is een residency bij Van Gogh AiR in Zundert. Als mensen mij vragen wanneer het kunstenaarsbestaan geslaagd is dan vind ik het een rare vraag, het is toch al geslaagd? Ik kan werk maken zonder bijbaan en mensen waarderen het. Beroemd worden is voor mij geen doel. Het lijkt me vreselijk wanneer je persoonlijk leven samen valt met het kunstenaarschap.
Mentor Esther van Rosmalen over Isamo
De eerste keer dat ik het werk van Isamo zag was tijdens haar eindexamenexpositie. Toen viel ze mij in positieve zin al op door de eigenheid van haar werk. Haar borduurwerk was niet alleen esthetisch aantrekkelijk, dat is misschien zelfs bijzaak, maar de zorgvuldige vastberadenheid om tegen alle trends in te maken wat zij belangrijk vindt en dat ook perfect te doen. Nu ik dankzij Inversie Isamo beter leer kennen en van dichtbij het maakproces mag meemaken zie ik hoe de wollen, stoffen en naaimachine die ze gebruikt niet alleen haar verf en kwasten zijn, maar de essentie om onze wereld – die haar dierbaar is – te eren en te begrijpen
Tekst: Esther van Rosmalen
Beeld: Marcel de Buck
NL 
EN